1.Wychodzę z założenia, że nauczyciele mojego syna to najlepsi nauczyciele jakich mógł spotkać. 2.Próbowaliśmy ich razem z żoną nauczyć wcześniej Jaśka, więc znają go lepiej. 3.Przedstawiłem im cel edukacji Jaśka: integracja z dziećmi w klasie, w szkole. Nie jest moim celem, by Jasiek umiał tabliczkę mnożenia na pamięć U matek w wieku 20–24 lat ryzyko zespołu Downa u dziecka wynosi 1:2000; w wieku 30 lat 1:1000, w wieku 35 lat ryzyko jest bliskie przeciętnemu- 1:500, w wieku 40 lat 1:80, a u matek po 45 roku życia 1:17 urodzonych dzieci ma zespół Downa. Ryzyko wzrasta z wiekiem matki, ale 80% dzieci z zespołem Downa ma matki poniżej 35. roku życia aktualności - Światowy Dzień Zespołu Downa. Dnia 21 marca obchodziliśmy Dzień Kolorowej Skarpetki, czyli Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa. Każdy w tym dniu (dzieci i Panie) przyszedł w dwóch innych, kolorowych skarpetkach. Powoduje to mniej problemów z mową oraz wzmocnienie mięśni ustno-twarzowych i szczęki. Zapewnia również dodatkową stymulację. Dlatego nie ma powodu, aby uważać zespół Downa za przeszkodę, jeśli chodzi o karmienie dziecka piersią. Wręcz przeciwnie, karmienie piersią oferuje szereg korzyści, z których warto skorzystać. Dla wielu nowych rodziców, ten dzień często jest momentem, gdy spotykają się z takimi samymi rodzinami jak ich. Jest to ważne, jednak istotą tego dnia, jest to by BUDOWAĆ, MÓWIĆ, KSZTAŁTOWAĆ OPINIĘ SPOŁECZNĄ W ZAKRESIE WIEDZY, ŚWIADOMOŚCI O ZESPOLE DOWNA. Do #swiatowydzienzespoludowna #wdsd2023 Nie wiem dlaczego tego nikt wcześniej nie poruszał tego tematu. Nie wiem dlaczego, aż tak dużą pomyłkę w definiowaniu problemu mamy na poziomie edukacji podstawowej. Mijają 3 tygodnie nowego roku szkolnego, a te dzieci które nie chodziły do zerówek mają #edukacja #integracjaosobzzespolemdowna ESKJG. Error 522 Ray ID: 73194b1cfece9142 • 2022-07-27 23:53:45 UTC FrankfurtCloudflare Working Error What happened? The initial connection between Cloudflare's network and the origin web server timed out. As a result, the web page can not be displayed. What can I do? If you're a visitor of this website: Please try again in a few minutes. If you're the owner of this website: Contact your hosting provider letting them know your web server is not completing requests. An Error 522 means that the request was able to connect to your web server, but that the request didn't finish. The most likely cause is that something on your server is hogging resources. Additional troubleshooting information here. Thank you for your feedback! 15-02-2019 (aktualizacja: 10-04-2019) Dzieci z zespołem Downa, podobnie jak ich zdrowi rówieśnicy, są zdolne do indywidualnego rozwoju sprawności i umiejętności przydatnych w życiu. Potrzebna jest im jedna większa pomoc otoczenia.Lubię to!Funkcjonowanie dzieci z zespołem Downa zależy w dużej mierze od warunków życia, zastosowanej wielokierunkowej rehabilitacji i czasu, w jakim została podjęta. Ze względu na szeroki wachlarz możliwych zaburzeń dzieci te wymagają kompleksowego usprawniania. Terapię trzeba zacząć jak zacząć jak najwcześniejGłównym medycznym uzasadnieniem konieczności prowadzenia terapii niemal od pierwszych chwil życia dziecka jest postępująca apoptoza i degeneracja układu nerwowego, z czym wiąże się zmniejszająca się plastyczność Polsce istnieje wiele ośrodków zajmujących się wczesną interwencją. Reprezentują one różne podejścia terapeutyczne. Z powodzeniem stosowany jest w Polsce tzw. Wrocławski Model Usprawniania (WMU) autorstwa prof. Ludwiki Sadowskiej z Uniwersytetu Medycznego we metoda wczesnej, kompleksowej i systematycznej stymulacji prawidłowego rozwoju dziecka. Jego podstawą jest wczesna i szczegółowa diagnostyka medyczna uzupełniona oceną psychologiczno-pedagogiczną, logopedyczną oraz fizjoterapeutyczną z pomiarami antropometrycznymi i testami funkcjonalnymi sprawności tym modelu usprawnianie jest realizowane w warunkach domowych przez przeszkolonych rodziców pod nadzorem lekarza pediatry współpracującego ze specjalistami z zakresu rehabilitacji medycznej, psychologii, logopedii i usprawnianieEksperci zwracają uwagę, że nie wszystkie dzieci z zespołem Downa mają te same deficyty rozwojowe, ale większość ma słabe napięcie mięśniowe. Dlatego w ich przypadku stosuje się ćwiczenia usprawniające ręce a także stymulację kinezjologiczną - gimnastykę, terapię manualną, fizykoterapię, terapię terapii dziecka z zespołem Downa kluczowa jest neurostymulacja. Podstawą wszelkich ćwiczeń jest nawiązywanie kontaktu wzrokowego z dzieckiem, budowanie z nim więzi sensomotoryczna obejmuje sfery: wzrokową, słuchową, dotykową, zmysłu równowagi, smaku i węchu. Dzięki integracji wrażeń z różnych narządów zmysłu dziecko uzyskuje coraz lepszy i bardziej zróżnicowany obraz swojego ciała i otaczającego je osób z zespołem Downa ma problem z mówieniem. Dlatego ważna jest wczesna stymulacja logopedyczna, którą rozpoczyna się zaraz po urodzeniu poprzez właściwe karmienie piersią, noszenie, układanie, ćwiczenia oddechowe, leczenie takich dzieci stosuje się też leczenie farmakologiczne. Lekarze zlecają substytucyjne dawki hormonów tarczycy, leki stabilizujące błony komórkowe, duże dawki witamin - głównie z grupy A,B,C,E,H, preparaty z mikroelementami - selen, magnez, cynk i wyciągi potencjałJak podkreśla prof. Alina Midro z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku w książce "Wspomaganie rozwoju dzieci z zespołem Downa – teoria i praktyka", dzieci z mniejszości genetycznych są postrzegane jako upośledzone, co z reguły prowadzi do niedoceniania ich potencjału rozwojowego i nieuświadamiania sobie ich swoistych zdolności.– Dzieci z zaburzeniami genetycznymi rozwijają się zgodnie z własnymi regułami, które różnią się w mniejszym lub większym stopniu od reguł rozwoju dzieci bez zmian genetycznych. Jeżeli rozwój dziecka przebiega inaczej, niż oczekiwano, wtedy do kompetencji wychowawczych powinno należeć takie wspieranie rozwoju np. poprzez pedagogikę integracyjną, aby dziecko mogło zyskiwać doświadczenia niezbędne do funkcjonowania w swoim otoczeniu – uważa prof. Midro. O dzieciach z Zespołem Downa jeszcze wiele możemy nie wiedzieć. Czasami podchodzimy do nich z ostrożnością, przypisując im złe cechy albo mylimy z innymi niepełnosprawnymi. Jeśli my, dorośli się mylimy, jak dziecko ma reagować poprawnie i być tolerancyjne wobec różnorodności ludzi? 1/5 Na początek wspomnę o przyczynie Zespołu Downa. Jest nią obecność dodatkowego chromosomu w komórkach ciała. Prawidłowy zestaw wynosi 23 chromosomy, dzieci z Zespołem Downa mają więc ich 24. Co powinny wiedzieć dzieci o innych dzieciach, które mają zdiagnozowany Zespół Downa? To ważne, żeby szukać odpowiedzi. Kiedy wykluczymy błędne przekonania, być może zobaczymy naprawdę człowieka, który stoi przed nami. Świadomość pomoże więc zarówno nam, jak i dzieciom z Zespołem Downa oraz ich matkom. 2/5 Charakterystycznym wyglądem. Z tym, że dzieci oczywiście różnią się między sobą, tak jak osoby z liczbą 23 chromosomów, a więc: kolorem i kształtem oczu, kolorem włosów, uśmiechem i innymi. Charakterystyczne cechy wyglądu, jakie występują u osób z Zespołem Downa: – płaski profil twarzy, – skośne ustawienie powiek, – zmarszczka nakątną (kącik oka przykryty fałdem skórnym), – małe, nisko osadzone uszy, – nadmiar skóry na karku, – małe dłonie z pojedynczą bruzdą zgięciową. Dzieci z Zespołem Downa w większości mają wady wzroku, w tym astygmatyzm lub zaćmę. 3/5 Zmniejszone napięcie mięśniowe. Przez to dziecko z Zespołem Downa może mieć problemy z pisaniem i podczas lekcji w-f. U osób z Zespołem Downa występuje niepełnosprawność intelektualna (która bardzo często wiąże się z zaburzeniami poznawczymi). Jej stopień nie jest jednak taki sam u każdego. Dzieci z Zespołem Downa zwykle później uczą się mówić, siedzieć i chodzić niż inne dzieci. 4/5 Należy wspomnieć o praktycznym podejściu do życia w przypadku ludzi obdarzonych liczbą 24 chromosomów. Są one nastawione na rozwiązywanie konkretnych problemów, a mniej rozwinięte jest u nich myślenie abstrakcyjne. Niestety, znaczna liczba osób z Zespołem Downa ma wady serca, co utrudnia funkcjonowanie i zmusza do ostrożności. Dobra wiadomość jest taka, że tę przypadłość można skutecznie leczyć. Opisywane dzieci mają też większe skłonności do zapadania na choroby układu pokarmowego, tarczycy. To wiąże się z koniecznością wprowadzania specjalnej diety. Mają częściej niż u pełnosprawnych ludzi zaburzony układ immunologiczny, kostny i stawowy. 5/5 Problematyczny może być fakt wolniejszego rośnięcia i skłonność do tycia. Dobrze o tym powiedzieć, bo wygląd jest jednym z powodów i dyskryminowania dzieci w szkole przez inne dzieci. Jest to bezzasadne, co trudno wytłumaczyć dorastającym jeszcze młodym ludziom. Należy jednak poruszać ten temat przy różnych okazjach. To, że różnimy się wyglądem jest normalne i naturalne, tak jak to, że mamy odmienne charaktery, osobowości, style bycia i świat wewnętrzny. Na ukształtowanie tych wszystkich elementów składa się wiele przyczyn, a niektóre są trudne do wyjaśnienia. I to jest w porządku. Dzieci z Zespołem Downa są pełne empatii i radości. Może się zdarzyć, że przytulą znienacka kolegę lub koleżankę, wyrażając tym swoje przyjacielskie nastawienie. Inteligencja emocjonalna to również ich atut! Dzieci z Zespołem Downa nie mają w zwyczaju etykietować. A często tak właśnie postępuje się wobec nich. Mają naturalną zdolność prostego życia i cieszenia się tym, co jest tu i teraz. Pewna matka napisała na swoim blogu coś, co rzuciło mi się w oczy. Jej syn wspomina miłe chwile, ale nie wpada w pułapkę, w jaką wpadamy my… zatrzymujemy się w przeszłości lub przyszłości. U małego chłopca z Zespołem Downa radość wspomnień nie likwiduje radości Teraz. … Książki: Aleksandra Chmielewska, Tajemnica znikających ciasteczek. Bajki bez barier. Część V. Zespół Downa D. Terakowska, Poczwarka Eliza Piotrowska, Żółte kółka Anna Sobolewska, Cela. Odpowiedź na zespół Downa Monika Krajewska, Mój młodszy brat Data modyfikacji: 14 marca 2022 Liczba stron: 67 Nazwa Szkoły Wyższej: Wyższa Szkoła Pedagogiki i Administracji Rodzaj pracy: licencjacka Rok oddania: 2010 Zawartość pracy: Spis treści Wstęp Rozdział I. Zespół Downa 1. Ogólne informacje o chorobie 2. Przybliżenie sylwetki dziecka z zespołem Downa 3. Potrzeby rozwojowe Rozdział II. Dziecko z zespołem Downa w przedszkolu 1. Przybliżenie procesu integracji 2. Adaptacja dziecka w przedszkolu 3. Reakcje rówieśników Rozdział III. Indywidualne zajęcia dziecka 1. Specjalistyczne zajęcia z psychologiem 2. Indywidualne zajęcia z pedagogiem 3. Rozwój mowy. Zajęcia z logopedą 4. Wrodzona potrzeba bawienia się Rozdział IV. Co zyskało dziecko z zespołem Downa uczęszczające do przedszkola 1. Stopień samodzielności reprezentowany przez dziecko 2. Szczególne zainteresowania dziecka, które ujawniły się w przedszkolu Zakończenie Bibliografia Wstęp Na przestrzeni wieków zmienił się stosunek społeczeństwa do osób niepełnosprawnych. Ewaluował od pełnej wrogości poprzez izolację jednostek z naruszonym stanem zdrowia i rozwoju, następnie segregację, do wprowadzania w życie idei społecznej integracji osób niepełnosprawnych. Idea osób niepełnosprawnych zrodziła się w latach sześćdziesiątych naszego wieku, jednak jej powszechna akceptacja oraz wdrażanie w życie odbywało się w różnych krajach w różnym tempie. Najwcześniej idea integracji zyskała poparcie w Stanach Zjednoczonych i w niektórych krajach skandynawskich, głównie w Danii i Szwecji, nieco później w Wielkiej Brytanii, we Włoszech, Niemczech i innych krajach. W Polsce zainteresowanie problemami osób niepełnosprawnych wzrosło w latach siedemdziesiątych. Nie zaowocowało to początkowo konkretnymi działaniami społecznymi, ale integracja osób niepełnosprawnych stała się przedmiotem kontrowersyjnych dyskusji, teoretycznych rozpraw i konferencji naukowych. Dopiero w ostatnich latach zaczęły powstawać instytucje kształcenia zintegrowanego, grupy i klasy integracyjne w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych. Celem mojej pracy są rozważania na temat uczęszczania dzieci z Zespołem Downa do przedszkoli integracyjnych. Chciałabym przedstawić w swojej pracy ogromne plusy , które dziecko nabywa w różnych dziedzinach życia w trakcie wieku przedszkolnego uczęszczając do przedszkola, do grupy integracyjnej. Pokazać jak wiele potrafi się dzięki temu nauczyć, co pozwala mu na przeżyciu w łatwiejszy sposób dorosłego życia, które go nie ominie. Głównymi źródłami w mojej pracy jest książka Elżbiety Marii Minczakiewicz „Jak pomóc w rozwoju dziecka z zespołem Downa”, która wyjątkowo przykuła moją uwagę i bardzo mnie zainteresowała. Wykorzystałam również swoje dwu letnie doświadczenie zawodowe, ponieważ mam okazję pracować z dziećmi z zespołem Downa w Przedszkolu nr 5 z Oddziałami Integracyjnymi „Mali Przyrodnicy” jako pomoc pedagogiczna. Na szczególną uwagę zasługują książki Marty Bogdanowicz, Bogusława Kisiel, Marii Przasnyska „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”, Anna Smrowska „Snoezelen, nieco inny świat”, oraz z pewnością „Program psychostymulacji dzieci w wieku przedszkolnym z deficytami i zaburzeniami rozwoju” Anny Fraczyk, Katarzyny Krajewskiej. Techniki jakie wykorzystałam w swojej pracy to obserwacja własna oraz literatura. W pierwszym rozdziale chciałam przedstawić ogólne informacje o tej chorobie oraz potrzeby rozwojowe dziecka posiadającego ten zespól ,opisać kształtowanie umiejętności komunikacyjnych. Integracja budzi wiele kontrowersji. Coś nowego, nieznanego zawsze budzi w nas lęk i niepewność. W drugim rozdziale chciałam przybliżyć pojęcie integracji a także zastanowić się czy dzieci niepełnosprawne powinny uczyć razem z pełnosprawnymi? Trzeci rozdział dotyczy indywidualnych zajęć dziecka z zespołem Downa jakie odbywają się w przedszkolu z określoną kadrą pracowniczą. Przedstawia również wrodzoną potrzebę bawienia się dzieci. W rozdziale czwartym poznajemy umiejętności dziecka jakie nabyło w trakcie nauki w przedszkolu oraz jego zainteresowania. W zakończeniu mojej pracy wskazuję na korzyści wynikające dla dzieci z zespołem Downa i ich rówieśników z funkcjonowania w grupach integracyjnych. Uważam, że integracja osób z zespołem Downa z osobami pełnosprawnymi w przedszkolu choć nie zawsze jest pełna to jednak ma bardzo duże znaczenie zarówno dla osób niepełnosprawnych jak i całego społeczeństwa, dlatego też zdecydowałam się między innymi na taki temat mojej pracy licencjackiej. Aktywność fizyczna w rozwoju i rehabilitacji dzieci z zespołem DownaCzy aktywność fizyczna w postaci nauki pływania oraz pływania jest dobrym wyborem dla osób z zespołem Downa?Czym jest zespół Downa? Zespół Downa to najczęściej występujące zaburzenie genetyczne spowodowane trisomią 21 pary chromosomów i charakteryzuje się niepełnosprawnością intelektualną, specyficznym wyglądem oraz szeregiem deficytów wad wymowy, wiotkością mięśni, hipotonią (niskie napięcie mięśniowe) oraz dodatkowymi schorzeniami współwystępującymi jak np. wady serca, cukrzyca, nadwaga lub epilepsja. Aktywność fizyczna dzieci z zespołem Downa jest niezbędna w procesie rehabilitacji. Elżbieta Szymańska oraz Zofia Bońkowska przeprowadziły badania, w których skupiły się na sprawności motorycznej dzieci z zespołem Downa. Analiza wyników wykazała, u wszystkich dzieci opóźnienie umiejętności motorycznych z towarzyszącymi nieprawidłowymi wzorcami lokomocji i postawy oraz istotę wczesnej i wieloprofilowej rehabilitacji tych dzieci, która umożliwia poprawę funkcji motorycznych oraz osiągnięcie optymalnego poziomu rozwoju umysłowego, społecznego i emocjonalnego. Badania Aleksandry Sadziak oraz Marty Wieczorek również skupiły się na sprawności motorycznej dzieci z zespołem Downa i podkreślają, że aktywność fizyczna oraz podnoszenie sprawności motorycznej u tych osób jest niezbędnym elementem procesu rehabilitacji co pozytywnie wpływa nie tylko na poprawę funkcjonowania, ale również na ich zdrowie. Wyróżnia się wiele form rehabilitacji zwiększających aktywność fizyczną jak hipoterapia, fizjoterapia czy metoda ruchu rozwijającego Metodą Weroniki Sherborne. Woda również jest idealną formą rehabilitacji. Angażuje dużą ilość mięśni, a w przypadku niskiego napięcia, wzmacnia ich siłę. Podczas pływania dzieci rozwijają obustronną koordynację oraz wzmacniają mięśnie grzbietu. Dodatkowo duża aktywność fizyczna zmniejsza ryzyko otyłości, która bardzo często występuje u osób z zespołem Downa. W przypadku zajęć grupowych dzieci z zespołem Downa podczas zabaw w wodzie integrują się z rówieśnikami, co dla nich nie jest łatwe z powodu utartych stereotypów i niechęci społeczeństwa wobec osób z niepełnosprawnością. Osoby z zespołem Downa często osiągają wiele sukcesów trenując różne dyscypliny sportowe w tym pływanie. Przykładem i wzorem do naśladowania jest Jakub Kmiecik- 21 letni mężczyzna z zespołem Downa, który w 2017 roku reprezentował nasz kraj w Mistrzostwach Europy w pływaniu osób z zespołem Downa we Francji. W krotoszyńskiej gazecie można przeczytać o wielu sukcesach Jakuba, w tym o zdobyciu ośmiu srebrnych medali w kategorii open podczas Mistrzostw pływackich młodzieży z zespołem Downa w Słowacji. Jak widać pływanie świetnie wpływa na rozwój i funkcjonowanie osób z zespołem Downa oraz zdobywają przy tym nowe umiejętności, zwiększają poczucie własnej wartości oraz zawierają przyjaźnie. Bibliografia: Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 A. Sadziak, M. Wieczorek, Sprawność motoryczna osób z zespołem Downa jako element ich rehabilitacji, Med. Rehabil., AWF Kraków 2017 E. Szymańska, Z. Bońkowska, Zaburzenia motoryczne u dzieci z zespołem Downa z uwzględnieniem dodatkowych czynników obciążających rozwój, Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2005 Koniecznie poznaj nas i przekonaj się, że Szkoła Pływania "Jak Pływać" to coś więcej!Szkoła Pływania "Jak Pływać" - nauka pływania w Poznaniu i Środzie Wlkp.

funkcjonowanie dziecka z zespołem downa w szkole